เอมี เฟอร์แมน (Amy Furman)ครูสอนภาษาอังกฤษ เกรด 7ที่มีนักเรียน 31คน
นั่งรายล้อมอยู่ที่โต๊ะทำงานของตน หรือนั่งรวมกันเป็นกระจุกอยู่บนพื้น
ในขณะที่พวกเขากำลังเรียน เชคสเปียร์ "As You Like It"--
แต่ไม่ได้อยู่ในวิธีแบบดั้งเดิม
เด็กๆกำลังสนใจอยู่กับการใช้แล๊พท๊อป
การเรียนในห้อง เทคโนโลยีเป็นศูนย์กลาง (tecnology-centric)
นักเรียนจะงอตัวเหนือแล็ปท็อป บางส่วนก็เขียนบล็อก บางส่วนสร้างหน้าเฟซบุ๊ค
จากมุมมองของตัวอักษรของเช็คสเปียร์ นักเรียนคนหนึ่งได้รวบรวมรายชื่อเพลง
จากอินเทอร์เน็ต เลือกทำนองโดยนักร้องเพลงแรพชื่อเคน เวสต์ ในการแสดง
อารมณ์ความรู้สึกของซิลเวียส ในเรื่องของเช็คสเปียร์ที่ถูกทอดทิ้ง
ชั้นเรียนและเขตการศึกษาของไครีนี(Kyrene)นำเสนอบางสิ่งที่บางคน
เห็นว่าเป็นวิสัยทัศน์ด้านการศึกษา ของสังคมอุดมคติในอนาคต ห้องเรียน
มีการประดับด้วยหน้าจอแบบโต้ตอบขนาดใหญ่ และบนโต๊ะทุกโต๊ะแล็ปท็อป
และซอฟต์แวร์ที่นักเรียนใช้ในเรื่องการฝึกซ้อมทุกขั้นพื้นฐาน ภายในความคิด
ริเริ่มการลงคะแนนเสียงได้รับการอนุมัติในปี 2005 ทางเขตการศึกษา
ได้มีการลงทุนประมาณ 33 ล้านดอลล่าร์ในเทคโนโลยีดังกล่าว
การผลักดันห้องเรียนดิจิตอลที่นี่ มีเป้าหมายที่จะไปไกลเกินกว่าเครื่องมือ
ที่จะเปลี่ยนลักษณะของห้องเรียน เปลี่ยนครูที่เป็นคู่มือแทนวิทยากรที่
วนเวียนในหมู่นักเรียนที่เรียนรู้ตามความสนใจและความสามารถของตนเอง
เกี่ยวกับอุปกรณ์เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต
"นี้เป็นชั้นเรียนแบบไดนามิก"คุณครูเฟอร์แมน กล่าวจากห้องเรียน
ศตวรรษที่ 21ของเธอ "ฉันหวังว่ามันจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ"
ความหวังและความกระตือรือร้นจะถีบตัวขึ้นที่นี่ แต่ไม่ได้คะแนนในการสอบ!!
ตั้งแต่ปี 2005 คะแนนในการอ่านและคณิตศาสตร์ได้หยุดนิ่งในโรงเรียนไครีนี
แม้ว่าคะแนนเฉลี่ยของนักเรียนทั้งรัฐเพิ่มขึ้น
เพื่อให้มั่นใจว่าคะแนนการทดสอบสามารถขึ้นหรือลงด้วยเหตุผลหลายประการ
แต่สำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษา คิดว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เพิ่มขึ้น --
ทั้งที่นี่และทั่วประเทศ เช่นโรงเรียนมีการใช้จ่ายนับพันล้านเกี่ยวกับเทคโนโลยี
แม้ว่าทางโรงเรียนจะตัดงบประมาณและการเลิกจ้างครู แต่มีหลักฐานน้อยมาก
ที่แสดงว่าวิธีการนี้จะช่วยปรับปรุงการเรียนรู้ขั้นพื้นฐานของเด็กนักเรียน
ปริศนานี้เป็นคำถามหนึ่งของการเคลื่อนไหวของการศึกษาร่วมสมัยที่สำคัญที่สุด
ผู้ที่สนับสนุนเพื่อให้โรงเรียนมีการปรับรุ่นเทคโนโลยีที่สำคัญ --ซึ่งรวมถึง
ผู้มีอำนาจในด้านการศึกษาในชุมชนเทคโนโลยีชั้นสูงในซิลิคอนวัลเลย์
(Silicon Valley)และนักการเมืองในทำเนียบขาว -ที่บอกว่า
อุปกรณ์ดิจิตอลช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ตามความสามารถของตนเอง และสอนทักษะ
ที่จำเป็นในระบบเศรษฐกิจที่ทันสมัยและยึดความสนใจของผู้เรียนเกี่ยวกับการใช้
เครื่องมือ
ผู้สนับสนุนบางส่วนของความคิดนี้กล่าวว่า "แบบทดสอบมาตรฐานในการวัด
ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายของการปฏิบัติงานของนักเรียนไม่สามารถวัดความกว้าง
ของทักษะที่คอมพิวเตอร์สามารถช่วยในการพัฒนาเด็ก แต่พวกเขายอมรับว่า
ตอนนี้ไม่มีวิธีที่ดีกว่าที่จะวัดค่าการศึกษาของการลงทุนด้านเทคโนโลยีที่มี
ราคาแพงได้"
"ข้อมูลยังอ่อน" นายทอม แวนเดอร์ อาร์ค(Tom Vander Ark)
อดีตผู้อำนวยการบริหารการศึกษาที่มูลนิธิ บิลและเมลินดา เกตส์ และบริษัท
ลงทุนด้านเทคโนโลยีเพื่อการศึกษากล่าวว่า "มันยากมากที่เราจะได้ข้อมูล
ที่น่าเชื่อถือ เมื่อมีผลลัพธ์ที่แสดงออกมา ..เราต้องตัดสินใจว่าจะอยู่กับมัน
หรือปิดมัน..เท่านั้นเอง"
ขณะเดียวกันเขายังกล่าวอีกว่า "การเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์ที่มี
ขนาดใหญ่เช่นนี้ เป็นการหลีกเลี่ยงไม่ได้ และมันรวมถึงห้องเรียนใน
ทศวรรษนี้ด้วย ที่ถือว่าเป็นหนึ่งในสามหรือสี่สิ่งที่ใหญ่ที่สุด ที่เกิดขึ้น
ในโลกวันนี้"
(มัยรา&กูเกิ้ล แปลและเรียบเรียงจาก NYT.)
